Day 92

Met volle moed hebben we ons woensdag 21 maart voorbereid op een vlucht van twee dagen. Toch was het bijna even anders gelopen. Op het vliegveld van Buenos Aires wilden ze ons namelijk niet inchecken. We konden niet aantonen dat we Thailand binnen een maand zouden verlaten, aangezien wij alleen een ticket hebben van Jakarta naar Amsterdam. Als je langer dan een maand in Thailand verblijft is een visum verplicht maar daar was het te laat voor en zolang zouden we ook niet blijven. Uiteindelijk, na veel gebel, gechat en geren heeft het thuisfront ons (weer) gered. Mijn ouders hebben een ticket geboekt naar Nederland als bewijs dat ik niet langer dan een maand in Thailand bleef. Na een week hebben we die vlucht weer geannuleerd. Heel veel gedoe maar het belangrijkste was dat we (net) op tijd in het vliegtuig naar Sydney zaten. Na 14 uur vliegen, 11 uur tijdsverschil en 5 uur wachten stapten we in het tweede vliegtuig naar Kuala Lumpur. Na weer 7 uur te hebben gevlogen, 2 uur tijdsverschil de andere kant op en 6 uur te hebben gewacht zijn we het derde vliegtuig ingestapt. Anderhalf uur later waren we in Bangkok! Toen we in ons hostel aankwamen was het 13:00 uur. We waren van plan het slapen uit te stellen tot een uur of zeven zodat we zo min mogelijk last zouden hebben van onze jetleg. Toch hebben we héél even onze ogen dicht gedaan.…….12 uur later werden we wakker, zonder ook maar 1 keer wakker te zijn geworden! Het was inmiddels midden in de nacht. We zijn even het bed uit gegaan om onze kleren uit te trekken en de backpacks van het bed af te halen en hebben vervolgens nog eens 6 uur geslapen!

Uitgerust en wel hebben we de volgende dag Bangkok verkend. We zijn uiteindelijk 6 dagen in de stad gebleven en dat vond ik ook meer dan genoeg. Het was elke dag rond de 37/38°C, geen wind en zo ontzettend benauwd door de smog die in- en boven de stad hing. Weer waar je ontzettend lamlendig van wordt. Toch hebben we aardig wat ondernomen. Na een totaal vernieuwde garderobe-tas zijn we met de bus en de boot naar Koh Samui gereisd.

Zon, wit strand, helder, turquoise zee, prachtig! Helaas maar twee stranddagen gehad doordat het weer de andere dagen wat tegen zat. Ondanks dát hebben we ons prima vermaakt. We hebben een scooter gehuurd waarmee we het eiland zijn over gecrosst, hebben eindeloos getafeltennist en hebben ons heerlijk in de watten laten leggen met Thaise massages. Na vijf dagen vonden we het wel weer welletjes en zijn we met de boot naar het eiland Koh Phangan gevaren.

Koh Phangan staat bekend om de meest geweldige fullmoonparty ‘s en dat kan ik nu ook bevestigen. Het is een mega festijn. Het strand is verlicht met duizenden gekleurde lampjes. Overal staan dj boots en kraampjes, er zijn optredens en je kunt zelf met van alles meedoen. Er wordt gezwommen in de zee en overal gedanst. Drankjes kun je alleen in een bucket (emmer) kopen en de sfeer is echt paradijselijk. Wat een happening!
Verder hebbben we uiteraard ook weer dagen op het strand doorgebracht, waar ik ook gesnorkeld heb. Ik zwom tussen waterslangen, krabben en vissen in alle kleuren en maten. Echt heel gaaf. Na vier nachten op Koh Phangan zijn we weer terug gegaan naar het vaste land.

Khoa Sok, het dorpje waar we naar toe zijn gereisd ligt in het zuiden van Thailand. Op aanraden van Lennard en Marlot hebben we geslapen in hutjes midden in de jungle en zijn we naar de bamboo bar geweest om Don te ontmoeten. Hij was al op de hoogte gebracht door Lennard en verwachtte ons al. Het was alleen heel rustig in Khao Sok (eigenlijk was er gewoon niemand) waardoor wij het backpackersgevoel, rondom het kampvuur wat minder gevoeld hebben. We zijn daarom ook niet lang in Khao Sok gebleven maar zijn natuurlijk niet weggegaan voordat we een trip op een olifant hadden gemaakt.

Van het vaste land zijn we naar het eiland Koh Phi Phi gegaan, onze laatste bestemming in Thailand. Dit eiland lag in het risico gebied tijdens de meldingen voor een tsunami. Het alarm ging midden op de dag loeien en er was gelijk paniek. Er was vooral veel paniek onder de lokalen. Dit eiland is namelijk verwoest tijdens de tsunami in 2004. Mensen renden over de straten met baby's en katten in hun armen en er klommen mensen op de daken. Door de reactie van de lokalen raakten de toeristen ook in paniek en hebben wij ook echt even doodsangsten uitgestaan, vooral omdat je zelf op dat moment niet weet wat er precies aan de hand is. Iedereen is geëvacueerd naar het hoogste punt van het eiland. Daar hebben we uren en uren gewacht tot de melding kwam dat het weer veilig was. Uiteindelijk dus niets aan de hand maar wel weer een avontuur rijker!
Verder hebben we op Koh Phi Phi gefeest, heel veel gefeest. We rollen hier om vijf uur 's middags ons bed uit, gaan douchen, uiteten en gaan vervolgens uit tot een uur of negen de volgende ochtend. We zouden 5 dagen op dit eiland verblijven maar hebben het nu al drie keer verlengd met een aantal dagen. Woensdag 18 april moeten we er alleen echt aan geloven aangezien we binnen een maand Thailand uit moeten zijn.

We zetten onze reis voort naar Maleisie!

To be continued..